Rouwcounseling prikkelde mij van in het begin. Want hoe ga je om, met mensen die groot verdriet hebben? Hoe trek je het, als iemand waar je zielsveel van houdt er ineens niet meer is?

Net op de moment dat ik met deze opleiding van start ging, overleed mijn eigen mama. Plots had ik de twijfelachtige luxe van deze intense ervaring uit eerste hand aan de theorie te koppelen.

Rouw heeft met trauma gemeenschappelijk dat je zielspijn in je lichaam gaat zitten. Je lijf doet mee pijn. Emotionele pijn zet zich vaak vast op de monnikskap (ons rugzakje), onze schouders en onze lendenen. Het is alsof je lijf zegt: het is te zwaar om te dragen en ik kan niet meer verder vooruit.

Rouw is de prijs die we betalen voor liefde. Rouwen is pendelen tussen verdriet en herstel.

Een rouwtherapeut is nodig wanneer je rouwproces vastloopt. Dat kan op vele manieren gebeuren. Als het overlijden te overweldigend was bv. Als het je niet lukt om je aan te passen aan de nieuwe realiteit, namelijk zonder die dierbare overledene. Als je denkt te verdrinken in je verdriet. 

In mijn functie als rouwtherapeut help ik faciliteren, analyseren, organiseren. Een rouwtherapeut heeft een signaalfunctie: hij/zij waakt mee over je gezinsleden, je omgeving, je draagkracht, je zelfzorg.

Maar ik ben in de eerste plek een luisterend oor, want rouwen kan zo eenzaam zijn. Veel mensen vinden het onbehaaglijk om jouw verdriet aan te kijken. Soms raakt jouw lijden aan hun gevoeligheden. En jij wilt vaak niet steeds weer tegen die zelfde mensen aanleunen en “zeuren”.